سوراخکاری یکی از اولین کارهایی بود که انسان در بدو پیدایش در زمین به آن پرداخت. هدف از سوراخکاری در زمان های قدیم ساخت ابزار آلات مورد نیاز برای شکار و لوازم مورد نیاز زندگی بود. تاریخچه اولین دریل ها به زمان مصر باستان باز می گردد که در آن زمان از چوب و یا سنگ های نوک تیز برای سوراخکاری و ایجاد حفره در اجسام استفاده می کردند.
اولین دریل های الکتریکی در قرن 18 توسط آرتور جیمز آرنات ساخته شد، اما دریلی که با ظاهر امروزی می شناسیم در اوایل قرن 20 اختراع شد. انقلاب صنعتی باعث شد تا ابزارهای جدیدی که نسبت به ابزارهای سنتی از دقت و سرعت بالاتری برخوردار بودند اختراع شوند. دریل نیز در این زمان ساخته و به مرور وزن، اندازه و قدرت آن بهبود پیدا کرد تا به چیزی که الان می شناسیم تبدیل شود.
دریل های کمانی
اولین دریلی که توسط انسان های نخستین ساخته شد دریل کمانی بود. تاریخچه پیدایش این نوع دریل به 10 هزار سال قبل برمی گردد و دلیل نامگذاری آن نیز شکل کمانی آن بود. نحوه کار با این دریل نیز به اینصورت بودکه باحرکت دادن اهرم دستی به سمت عقب و جلو نوک آن شروع به حرکت دورانی کرده و باعث سوراخ شدن اجسام می شد. هرچند از زمان اختراع این دریل 10 هزار سال می گذرد اما جالب است بدانید که هنوز هم بعضی اوقات بخصوص در هنگام کار بر روی سنگ و چوب از این نوع دریل استفاده می شود.
دریل های دستی
زمان پیدایش دریل های دستی به حدود یک قرن و نیم پیش باز می گردد. به این نوع دریل Egg beater (همزن) گفته می شد. این دریل همانند دریل کمانی به روش مکانیکی کار می کند اما تفاوت آن با دریل کمانی در آن است که هنگام کار با آن یک دسته شبیه رکاب دوچرخه دارد که با حرکت دادن آن انرژی چرخشی به مته انتقال داده می شد و آن را به حرکت در می آورد. درصورتیکه در دریل کمانی برای حرکت دادن مته باید آن را به عقب و جلو حرکت می دادند. این دریل نسبت به دریل کمانی محکمتر بوده و از سرعت و دقت بالاتری برخوردار است.
دریل شترگلو
دریل شتر گلو یا Brace Drill پس از دریل های دستی اختراع شدند. این دریل بیشتر در صنایع چوب و نجاری کاربرد دارد و نمی توان با آن اجسام سخت مانند آهن را سوراخ کرد. نحوه کار این دریل به این صورت بود که نوک مته را در محل مورد نظر قرار داده و با نگه داشتن انتهای دریل قسمت وسطی آن را به صورت دورانی به گردش در می آوردند که در نهایت منجر به حرکت مته میشد.
دریل الکتریکی
آخرین دریلی که در این مقاله به معرفی آن خواهیم پرداخت دریل های الکتریکی هستند. دریل هایی که در بالا به آنها اشاره کردیم برای سوراخ کردن اجسام سخت مانند آهن به انرژی بسیار زیادی نیاز داشتند و در بسیاری موارد برای این کار بدرد نمی خوردند. اما پیدایش دریل الکتریکی کار را بسیار راحت کرده و برخلاف دریل های معرفی شده در بالا به نیروی جسمانی نیازی نداشته و به وسیله انرژی الکتریکی عمل سوراخکاری را انجام می دهد.
دریل های الکتریکی اولیه وزن بسیار زیادی داشته و حمل و جابجایی آنها بسیار دشوار بود. اما به مرور با پیشرفت تکنولوژی اندازه و وزن این نوع دریل کاهش پیدا کرده و اکنون به راحتی می توان آنها را جابجا کرد.
